Drzwi zielone - "Raport mniejszości"

Wczoraj próbowałem komuś wyjaśnić dlaczego przykro jest być czyjąś "przygodą" i może kilka innych
tematów związanych z relacjami - przyznaję, że poległem z kretesem. Bo przecież puenta w stylu "niepotrzebnie wszystko komplikujesz" jest idealnym "szach-mat'em".

Cała rozmowa dotyczyła przyjaźni pomiędzy kobietą i mężczyzną będących w innych związkach.
Klasycznie... w końcu znamy te slogany typu "przyjaźń miedzy kobietą i mężczyzną nie istnieje", "facet myśli tym co ma między nogami" itd. Z drugiej strony pewnie też można by się doszukać garści "prawd objawionych". Tylko po co nam to? Na prawdę lepiej gdy ktoś za nas myśli? Na pewno łatwiej...


Kiedyś USA prowadzono badanie gdzie podszywający się za naukowców podstawiani ludzie instruowali by dozować coraz większe dawki prądu innym uczestnikom gdy ci popełnią błąd. Eksperyment wywołał wiele kontrowersji bo człowiek zwolniony z własnego myślenia (w końcu naukowiec zapewniał że to bezpieczne) potrafił zadawać bardzo wymierny ból. Jeżeli ktoś ma ochotę poczytać więcej zapraszam tutaj.

"Łatwość" sprowadza nas do roli zwierząt hodowlanych... Rodzimy się, dorastamy, przeżuwamy, kopulujemy, wytwarzamy potem zastępuje nas kolejne pokolenie. Jeszcze bardziej indoktrynowane z telewizora, Internetu, ambony... W końcu gdy napotykamy coś nie standardowego co sprawia, że musimy dokonać trudnych wyborów - uciekamy w schemat, który jest łatwy. W końcu robimy tak jak nasze matki, babcie i ich babcie. Tak nas nauczono. Ale (jest na to cień szansy) jeżeli się nas okłamuje? Tylko po co miałby to ktoś robić?
Motyw narzuca się sam - społeczeństwo "łatwych wyborów" jest łatwe do kontrolowania.

Ale w sumie ja nie o tym... bo nie zamierzam tu uciekać w politykę ani w religię (do obu obszarów pasowałby ten wstęp) ;)

Zastanawiała mnie natura relacji między kobietą i mężczyzną. Podstawowy model sobie darujmy. Tam mężczyzna poznaje kobietę, coś iskrzy później w dowolnej kolejności seks, ślub dzieci. Mnie interesował przypadek gdy w tym schemacie pojawia się ktoś trzeci - inna kobieta, inny mężczyzna. I to nie w charakterze kochanka.
Zanim zacznę pozwólcie, ze wtrącę małą dygresję...
Każdy składa się z dwóch natur - tej rozważnej zapewniającej przetrwanie i tej powiedzmy... romantycznej, która dostarcza nam przeżyć i wzruszeń. Mówiąc obrazowo pierwsza każe oszczędzać, druga sprawia, że czasem kupujemy sobie zupełnie niepotrzebny drobiazg za zbyt ciężkie pieniądze ;)

Wracając do tematu.
Zwykle jest tak, że coś fajnie zaiskrzy, pojawiająca się osoba rozumie więcej, lepiej słucha, bardziej się przejmuje... Czasem bywa tak, że przez myśl potrafi przejść "dlaczego nie poznałem jej / jego wcześniej?"
Druga natura na co dzień tłamszona codzienną rutyną na moment odżywa, pojawia się pewne zaaferowanie - bo przecież nie co dzień spotyka się "bratnią duszę". Już tu pojawiają się pierwsze wyrzuty, opór rośnie, a śpiąca pierwsza natura groźnie mruczy przez sen.
Ten opór często jeszcze się łamie, apetyt rośnie - w końcu być może taka rzecz może pojawić się tylko raz w życiu... Skala trudności rośnie bo pojawia się pożądanie. Ufamy tej trzeciej osobie, staje się nam tak bliska, że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie jak cudownie mogłoby być w łóżku - nawet gdyby miało się to wydarzyć tylko raz w życiu. Pokusa jest realna.

Uciekające do kogoś myśli, dziesiątki maili i podniecenie zaczynają ciążyć bardziej. Pierwsza natura już nie śpi - "wakacje się skończyły". Wyrzuty sumienia zaczynają wzrastać niczym kula śnieżna. Zaczynamy pertraktować, być może coś jej obiecywać by ten jeden raz się ugięła. Powoli oddajemy coś, jakieś mniejsze sprawy... np częstotliwość pisania do tej osoby, może pocałunki na które sobie pozwoliliśmy... cokolwiek. byle by zmniejszyć wyrzuty. Tylko to tak nie działa. Po pierwszej "przegranej walce" z wyrzutami okazuje się, że nic się nie osiągnęło i jakiegokolwiek kompromis pomiędzy jedną a drugą naturą jest trudny do wyobrażenia.

W końcu trzeba podjąć jakaś decyzję, żeby przerwać tą niszczącą wojnę wewnątrz siebie. Wybór wydaje się tylko jeden w końcu na jednej szalce wagi jest małżonek i dzieci, na drugiej on / ona.

Rozważna natura zmienia ton, brutalność wyrzutów zmienia się w miły i racjonalny ton. Obiecuje, że na zawsze zapamięta się tą "trzecią" osobę, że trzeba zamknąć ten rozdział i "nie drążyć" już za bardzo. Pod wpływem "szeptów" w poczuciu potrzeby kompromisu zmienia się też "optyka" - osoba która kiedyś wzbudzała entuzjazm, choć obiektywnie wcale się nie zmieniła i zawsze była lojalna (nigdy nie zawiodła) zostaje pozbawiona swojej "magii" - "uodparniamy się" na nią. Ostatecznie wystarczy nacisnąć ten czerwony przycisk z napisem "koniec". Szkoda, że szepty nie informują wtedy pod jakim napięciem płynie prąd odłączony do przycisku... i czy ta "trzecia" osoba "przeżyje". Łatwo wtedy zapominać, że na tej drugiej (lżejszej) szalce wagi też znajduje się żywa osoba. Łatwość tego rozwiązania przypomina uczestniczenie w przedstawieniu - wchodzimy, oglądamy (im więcej wzruszeń nam dostarcza tym lepsze przedstawienie), wychodzimy - to już nie nasze zmartwienie ci dzieje się gdy światła gasną na scenie.

Nie wiem czy kiedyś miałyście podobne dylematy, może nigdy wam się nie przytrafią, a może są dopiero przed wami. Pamiętajcie wtedy, że niezależnie od podszeptów zawsze jest więcej rozwiązań niż dwa. Trzeba tylko poszukać tego trzeciego i nie podpisywać pierwszej najłatwiejszej propozycji - ona zawsze sprowadza się do "przehandlowania" bratniej duszy za "święty spokój".

Ja osobiście wierzę, że gdy znajdzie się kompromis poświęcając odpowiednio dużo (ale nie wszystko) dojdzie się do stanu gdzie pożądanie się wypali i w popiołach tego czego nie udało się zachować, odnaleźć można diament - tym diamentem jest właśnie przyjaźń między kobietą i mężczyzną.
Swoją drogą ciekawe czy komuś udało się dotrzeć tak daleko?

Nie wiem na ile strawne jest to co napisałem i na ile możecie się z tym zgodzić. Mi te przemyślenia zajęły kilka lat i trudno jest przelać w krótka formę setki jak nie tysiące wieczornych bitew z myślami. Być może zastosowałem tu zbyt dużo "skrótów myślowych" które mi wydają się oczywiste.

Kończąc... pamiętajcie, że wbrew temu co próbują wam wmówić - świat nie jest czarno-biały. Zawsze jest więcej niż dwa wybory, a opór wyrzutów kończy się wraz ze świadomą decyzją (nie mylić z kaprysem).

Zostawiam was z jedną ważną i mądra myślą która kiedyś znalazłem w necie.