Czasem lubię tak zamknąć oczy i pozwolić światu gdzieś odpłynąć... "teraźniejszość" wtedy nabiera zupełnie innego, magicznego, charakteru...
Wiedziałem, że przyjdziesz... Oczy powoli przyzwyczajają się do strony, coś jakbyś weszła z rozświetlonej ulicy w ciemną klatkę schodową. Powoli dostrzegasz szczegóły pomieszczenia. Kręte schody z kutą barierką zwieńczoną drewnianą poręczą prowadzą na półpiętro na którym widać wielokrotnie malowane jaskrawą olejną farbą drzwi... Które dziś pchniesz, przekraczając próg?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz